احاديث گهربار از امام هادي عليه السلام

 در آستانه ي ولادت با سعادت امام همام، امام هادي عليه السلام، قرار داريم، پيشاپيش درخشش ستاره ي دهم ولايت و امامت را به محبين حضرتش تبريک و شاد باش، عرض مي نمايم. بسيار بجاست که با گرامي داشتن ياد و خاطره ي حضرت و شاد بودن در شادي شان، از اين فرصت استفاده نموده و درسهايي از ايشان بگريم که سعادت دنيا و آخرت ما در گرو متابعت از ائمه عليهم السلام هستند. به اين جهت چند حديث گهر بار از امام هادي به عنوان چراغ راه تقديم  ارادتمندان حضرت مي نمايم.

امام هادي عليه‌السلام در سخني نوراني، دنيا را اينگونه  معرفي مي نمايد:«الدُّنيا سوقٌ، رَبِحَ في‌ها قَومٌ وخَسِرَ آخَرونَ.»، (تحف العقول: ص 483، بحار الأنوار: ج 78 ص 366 ح 6.)، دنيا، بازاري است که قومي در آن سود بُردند و شماري ديگر، زيان کردند.

اگر انسان در اين حديث شريف دقت نمايد، به خوبي در مي يابد که اين سخن حضرت چقدر حکيمانه است و هشدار است براي ما که از خواب غفلت بيدار شويم، حال که وارد اين بازار شديم، بايد تمام تلاش ما در اين راستا باشد که زيان و ضرر نبينيم. و از سود اين بازار بهره مند گرديم. در حديث ديگر حضرت در اين زمينه توضيح مي دهد که:«الناس في الدنيا بالاموال و في الاخره بالاعمال.»، (بحارالأنوار، ج 78، ص 368.)، اعتبار مردم در دنيا به اموال است و در آخرت به اعمال است. بدين معنا که انسان باعمل نيک مي تواند زندگي آخرتش را تأمين نمايد. در اين دنيا وقتي به دنبال مال حرکت مي کنيم بايد از مسير آخرت باشد، که به دنيا و آخرت باهم برسيم ، و اگر بر سر دو راهي قرار گرفتيم که حتما يکي را بر گزينيم، بايد دنيارا فداي آخرت نمائيم، زيرا؛ آخرت سراي هميشگي است، و دنيا زود گذر، عقل ايجاب مي کند، زندگي جاويدانه را در مقابل زندگي فاني نفروشيم که زيان غير قابل جبران خواهد بود. در حديث ديگري حضرت به اين نکته اشاره مي کند که:«اُذکُرْ مَصرَعَکَ بينَ يَدَي أهلِکَ؛ ولا طَبيبَ يَمنَعُکَ، ولا حَبيبَ يَنفَعُکَ.»، (بحار الأنوار: ج 78،ص370،) به يادآور آن هنگامي را که پيش روي خانواده‌ات در بستر مرگ افتاده اي و نه طبيبي مي‌تواند جلو مردنت را بگيرد و نه دوستي به‌کارت مي‌آيد. وقتي که انسان چنين لحظه اي را بياد آورد، و هميشه اين سخن گهر بار در مقابل چشمش به نمايش در آيد، مطمئينا تمام تلاش خود را به کار مي گيرد که در اين بازار ضرر نکند، و تمام  مشکلات را به جان مي خرد که رضايت الهي را در همه ي امور مقدم  بر خواهش هاي نفساني خود نمايد. و اين حديث امام هادي عليه السلام، را نصب العين خويش قرار مي دهد که حضرت مي فرمايد:«اِنَّ اللّهَ جَعَلَ الدُّنيا دارَ بلوي وَالاْخِرَةَ دارَ عُقْبي وَجَـعَلَ بلوي الدُّنيا لِثَـوابِ الاْخِـرَةِ سَبَبَا وَثَوابَ الاْخِرَةِ مِنْ بلوي الدُّنيا عِوَضا.»، (تحف العقول، ص772)، خداوند، دنيا را جاي گرفتاري قرار داده و آخــرت را سـراي پـاداش، گرفتاري دنيا را سبب ثواب آخرت قرار داده و ثـواب آخـرت را عـوض گرفتـاري دنـيا. با اين انديشه است که انسان مؤمن توان مقابله اي بالا در بلاها دارد و سختي‌هاي دنيا را براي ارزشمند سازي خويش در آخرت تحمّل مي‌سازد. در حديث ديگر، امام هادى عليه السلام مي فرمايد: «اِنَّ الْحَرامَ لا يَنْمى وَ اِنْ نَمى لا يُبارَكُ لَهُ فيهِ وَ ما اَنـْفَقَهُ لَمْ يُؤجَرْعَلَيْهِ وَ ما خَلَّـفَهُ كانَ زادَهُ اِلَى النّارِ.»، (کافي ج5،ص 125، ح 7)،به راستى كه حرام، افزايش نمى يابد و اگر افزايش يابد، بركتى ندارد و اگر انفاق شود،پاداشى ندارد و اگر بماند، توشه اى به سوى آتش خواهد بود. والسلام، التماس دعا.